De Persoon achter (en naast) hoge bomen

Over Hanneke

Als we samen aan de slag gaan, is het handig als je een beetje weet wie je voor je hebt. Hieronder stel ik me daarom graag aan je voor. 

Ik ben Hanneke Reitsma-Stegeman, getrouwd met Sietze en moeder van twee pubers; Eline en Matthijs. Van onze kinderen geniet ik enorm in deze fase van het leven waarin hun karakter steeds zichtbaarder wordt. Bovendien zijn het prachtige spiegeltjes die me geregeld weer naar mijn eigen gedrag en overtuigingen laten kijken. En nee, ze zijn niet alleen maar leuk; ik erger me ook aan hun rondslingerende rommel.

Als leider van een zorginstelling (Praktijk Extralent in Ede) weet ik hoe het is om bezield leiding te geven aan een team van mensen die betekenisvol werk willen doen en hun gaven en talenten kunnen inzetten. Getrouwd zijn met een man die naast zijn werk als medisch specialist ook een leidinggevende functie heeft, zorgt hier thuis geregeld voor interessante gesprekken en uitdagingen. We leren veel van en met elkaar hierin en gaan soms ook flink op onze bek. We kennen het klappen van de zweep wel, zowel in het leiderschap als de effecten daarvan op je gezin en relaties.

Leiderschap is een thema in mijn leven. Al jong, in mijn puberteit werd ik gevraagd voor het leiden van bepaalde groepen, later ook in mijn werk en daarbuiten. Telkens weer die plek die ik ongevraagd kreeg. Tot mijn dertigste had ik niet eens door dat mensen mij vaak als een leider zagen. Voor mij was verantwoordelijkheid voelen en nemen, zaken overzien en verbinding maken met anderen vanzelfsprekend. Als oudste dochter waren dit voor mij geen bijzonderheden. Dus deed ik dat allemaal. Totdat ik rond mijn dertigste burn-out raakte en ontdekte dat ik dit niet op een heel gezonde manier deed. Ik hield wel erg veel ballen in de lucht en de lat voor mijzelf lag onbewust hoog en zorgde voor een scheve balans van geven en ontvangen tussen mij en anderen.

Die eerste dertig jaar van mijn leven hebben me gevormd tot wie ik toen was en bepaalden onbewust mijn gedrag en gedachten. Opgroeien in een traditionele kerk waar vrouwelijk leiderschap een dingetje was, een gezin waarbinnen veel liefde, maar in mijn puberteit ook veel spanning was, mijn hoogsensitiviteit, intelligentie, nieuwsgierigheid en creativiteit zorgden voor een interessante mix. Jaren van innerlijk werk op thema’s als passend geven, begrenzen, stoppen met pleasen en (overmatig) zorgen voor anderen, hulp leren vragen en ontvangen én me niet klein laten maken, hebben me sterker doen staan op mijn plek in het leven en mijn plek als leider.

Groeien in leiderschap betekent voortdurend blijven groeien in je persoonlijkheid. Weten wanneer je geraakt wordt en hoe dat komt, je gaven en talenten kennen en deze niet meer verstoppen. Dan kan je dat namelijk ook (door)zien bij de mensen aan wie je leiding geeft; je kan daarin voorop gaan en mensen de weg wijzen. Zoals een van mijn leermeesters  het zegt: “Als leider moet je leerling van het leven kunnen zijn.” (Wibe Veenbaas)

Hoe ik dit leerde was niet via cursussen met allerlei management-modellen en trucs. Ook ik heb in het proces van leren van het leven meerdere leermeesters gehad, die me onderweg konden spiegelen. Nog steeds gun ik het mezelf structureel tijd en financiën vrij te maken om me door wijze mensen te laten spiegelen.

Een leerling van het leven zijn typeert mij dus wel. Ik ga moeilijke dingen aan, met moed, soms met de moed der wanhoop, soms gebukt gaand onder mijn eigen moed, maar wetende dat ik overal weer iets van kan leren. Kracht en kwetsbaarheid gaan daarin bij mij hand in hand. Ik kan niet anders, zo ben ik dicht bij mezelf. Volop in het leven.

Die eerste dertig jaar van mijn leven hebben me gevormd tot wie ik toen was en bepaalden onbewust mijn gedrag en gedachten. Opgroeien in een traditionele kerk waar vrouwelijk leiderschap een dingetje was, een gezin waarbinnen veel liefde, maar in mijn puberteit ook veel spanning was, mijn hoogsensitiviteit, intelligentie, nieuwsgierigheid en creativiteit zorgden voor een interessante mix. Jaren van innerlijk werk op thema’s als passend geven, begrenzen, stoppen met pleasen en (overmatig) zorgen voor anderen, hulp leren vragen en ontvangen én me niet klein laten maken, hebben me sterker doen staan op mijn plek in het leven en mijn plek als leider.

Groeien in leiderschap betekent voortdurend blijven groeien in je persoonlijkheid. Weten wanneer je geraakt wordt en hoe dat komt, je gaven en talenten kennen en deze niet meer verstoppen. Dan kan je dat namelijk ook (door)zien bij de mensen aan wie je leiding geeft; je kan daarin voorop gaan en mensen de weg wijzen. Zoals een van mijn leermeesters  het zegt: “Als leider moet je leerling van het leven kunnen zijn.” (Wibe Veenbaas)

Hoe ik dit leerde was niet via cursussen met allerlei management-modellen en trucs. Ook ik heb in het proces van leren van het leven meerdere leermeesters gehad, die me onderweg konden spiegelen. Nog steeds gun ik het mezelf structureel tijd en financiën vrij te maken om me door wijze mensen te laten spiegelen.

Een leerling van het leven zijn typeert mij dus wel. Ik ga moeilijke dingen aan, met moed, soms met de moed der wanhoop, soms gebukt gaand onder mijn eigen moed, maar wetende dat ik overal weer iets van kan leren. Kracht en kwetsbaarheid gaan daarin bij mij hand in hand. Ik kan niet anders, zo ben ik dicht bij mezelf. Volop in het leven.

Hanneke …

Professioneel

Maar als iemand op Mij vertrouwt,

zal Ik goed voor hem zijn.

Met hem zal het goed gaan.

Hij lijkt op een boom die langs het water is geplant.

Zijn wortels groeien tot aan de beek.

Hij merkt de hitte niet eens.

Zijn bladeren blijven altijd fris en groen.

Als er een jaar geen regen valt,

maakt hij zich geen zorgen.

Er groeien altijd vruchten aan hem.

Jeremia 17:7-8

Hoezo Hoge Bomen?